رمان بادیگارد

#بادیگارد_پارت_39

من: داغه بخورید شاید گلوتون بهتر شه.
بادیگارد نگاهم کرد و خیلی خشک گفت: ممنون.

ایششش, انگار کیه؟ پسر شاه پریون؟ خوبه دلمم واسش سوخته و اینجوری رفتار میکنه. شاید فکر کرده چونکه حالا صیغه هم هستیم دارم واسش میمیرم. مرتیکه عوضی.

بلند شدم و رفتم پیش دوستام نشستم. کلاس بعدی که تموم شد, زود از بچه ها خداحافظی کردم.

بهار: کلاس بعدی چی؟ نمیمونی؟
من: نه, برم خونه یکم خسته م.

بهار یه نگاهی به من, بعد به بادیگارد کرد و گفت: باشه. مراقب خودت باش.

وقتی رسیدم خونه, زود رفتم توی اتاقم و به صغری خانم گفتم که خسته م و میخوام بخوابم. از صداشون فهمیدم که صغری خانم براش سوپ و قرص برده که بخوره.

عروسی دوستم نزدیک بود و میخواستم لباس بخرم. همراه بهار و البته بادیگارد رفتیم بازار. جالب بود که بادیگارد با بهار حرف میزد و بعضی مواقع لبخند میزد. من که هروقت دیدمش همش اخمو بود. چندتا لباس انتخاب کردم و خواستم برم پرو کنم که صداشو از پشت سرم شنیدم.

بادیگارد: خانم پرند, پدرتون گفتن که بهتون بگم لباس های پوشیده بگیرید.

یه نگاه عصبی بهش کردم.

من: مگه من به آقای پرند میگم که چی بپوش چی نپوش که ایشون به من امر و نهی میکنن؟


romangram.com | @romangram_com