#در_تمنای_توام_پارت_72
ماهان متعجب به آلما نگاه کرد که کیان گفت:چه بلایی سر دختر عمه ی من آوردی که اینقد خیسه؟
لبخندی شیطنت آمیز روی لبهای ماهان نشست و گفت:تقصیر بی حواسی خودشون بود.
آلما نزدیکشان شد و با پرخاش گفت:تقصیر من یا کارگر احمقتون؟
کیان نوچ نوچی کرد و گفت:ا،آلما از تو بعیده باادب باش گلم.
-کیان ساکت شو،خیسم کردن حالا متهم هم شدم؟
کیان با لبخند به ماهان گفت:ماهان یه وقت فک نکنی کم داره ها،خیلی دختر گلیه اما خب این روزا اعصاب نداره شما ببخش.
آلما با حرص گفت:کیان؟!
-جانم آلما جون.خب بیخود اعصابت خورده دیگه.
ماهان به آن دو خندید و رو به آلما گفت:بهرحال من معذرت می خوام آلما خانم.
آلما که کمی آرامتر شده بود سری تکان داد و رو به کیان گفت:منو برسون خونه،بعد خودت بیا پیش دوستت تا صبح حرف بزن.
کیان لبخندی زد و گفت:خیلی خب اخمو خانم.
کیان با ماهان دست داد و گفت:نکیسا اومد میایم سراغت.الانم سریع شمارتو بگو تا بزنم تو گوشی.
شماره ها که رد و بدل شد خداحافظی کردند.آلما به سرعت از فست فود خارج شد.اما قبلش با صراحت و گستاخی گفته
بود:جزومو تمییز و خوش خط بنویسین،فردا می خوامش.
سوار اتومبیل که شد به سرعت پرسید:کیان این پسره کی بود؟
کیان حرکت کرد و گفت:می دونستم آخرش می پرسی.این ماهانه از دوستای دبیرستان نکیساس،خیلی پسر گلیه.با نکیسا
خیلی رفیق بود که باب آشنایی منو اونم شد.اما همون روزی که نکیسا از دانشکده افسری فارغ التحصیل شد اونم رفت
خارج برا ادامه تحصیل،یه چند سالی موند تا مثل اینکه حالا یه ماهی میشه برگشته.
-پس چرا من هیچ وقت خونه ندیده بودمش؟
-آخه خنگول خانم،نکیسا کی دوستاشو آورده خونه که حالا این دومی باشه؟
-راست میگیا.
-خب حالا تو بگو صبح چی شده بود؟
آلما مختصری از ماجرا را تعریف کرد که کیان خندید و گفت:آخی دلم سوخت برات.
آلما پشت چشمی نازک کرد و دیگر حرفی نزد.
***********
از پنجره اتاقش به بیرون نگریست.آسمان از هر شبی به نظر زیباتر می رسید.ستاره ها چون میوه های رسیده در
آسمان چشمک می زدند.و شاید دلخوش آدمهای زمینی، آنها را به لبخندی هر چند دور مهمان می کردند.آسمان
زیبا،ستاره ها زیبا،نسیم خنک بهاری که لای درختان ترنج حیاط می گذشت زیبا،صدای آواز گروهی جیرجیرکها
زیبا،اما غصه ایی به اندازه همین آسمان زیبا روی قلبش سنگینی می کرد.بسیار دلتنگ و ناآرام بود.انگار گم کرده اش
romangram.com | @romangram_com